Letty, haar zoon Joram, schoondochter Daniëlle en twee kleinkinderen Menno en Wessel vertellen aan de seidertafel over de verhalen die een rol spelen tijdens Pesach en over de betekenis van het feest. De tafel is gedekt met het servies dat ze gebruiken tijdens de seidermaaltijd.

Letty: ‘Baroech ata Adonai Eloheinoe melech ha olam, asjer kidesjanoe bemitswotav wetsiwanoe lehadliek neer sjel Sjabbat.’ Ik steek deze kaarsen aan vanavond omdat het sabbat is en omdat het Pesach is.

Joram: Het verhaal van vanavond is eigenlijk van het kindje Mozes. Mozes die geboren wordt, en de uittocht uit Egypte. Letty: De uittocht uit Egypte, de bevrijding van de Joden, waar doet je dat aan denken?

Menno: Ja ik kan je natuurlijk heel recent…

Letty: Ja! Graag, graag!

Menno: Oekraïne is denk ik een mooi voorbeeld.

Letty: Ja, de uittocht uit Oekraïne. Die mensen moeten vluchten. Toen de Joden uit Egypte wilden weggaan, lukte dat alsmaar niet. En toen zijn er plagen gekomen. En pas na die plagen mochten de Joden gaan.

Joram: Na die tien plagen mochten ze vertrekken, maar de farao bedacht zich. Dus toen ze bij de Rode Zee waren, kwam het leger achter ze aan. En toen heeft Mozes de zee gespleten, en ging het Joodse volk door de Rode Zee.

Geluiden van matses die worden gebroken en opgegeten en wijn die wordt ingeschonken

Joram: De deur die staat open, iedereen is welkom om aan te schuiven met Pesach, om deze maaltijd mee te eten, zoals jullie ook doen. Wat kun je hier ook uit leren voor vandaag de dag?

Wessel: Nou het was gewoon altijd heel gezellig.

Joram: Ja. Tijd voor elkaar. Tijd voor familie en tijd voor elkaar. En dat moet je blijven behouden.