Marianne vertelt over het servies Christmas Village van Mason's Ironstone, dat ze de afgelopen jaren speciaal voor het kerstontbijt heeft verzameld en over de tradities die bij dat kerstontbijt horen.

Heel genoeglijk
De start van kerstmis is het kerstontbijt. Met van die kleine broodjes, gebakken in de oven, een feeststolletje, roomboter met een beetje zout erop en roomboter zonder zout erop, een glaasje jus d’orange op tafel: het zijn kleine dingen, maar voor ons is het echt heel genoeglijk. En daar kijkt iedereen naar uit.

Ontbijtservies
Ik ben in 1990 begonnen met het verzamelen van het Mason-ontbijtservies, omdat ik de kleuren gewoon heel mooi vind, ik hou van de mooie felle kleur rood en die donkergroene kleur, die er ook in zit en dan dat iets gebroken wit. Dat maakt het net allemaal wat zachter en dan zit er ook nog net een beetje oranje-geel in, ja dat vind ik gewoon prachtig. En ook de omlijning, een heel fijn lijntje zwart, en hier en daar komt er een rood lijntje terug.

Stripverhaal
Het grappige is dat mijn man er ook van houdt, omdat hij heel erg houdt van stripverhalen. Het is helemaal niet ‘stripperig’, in de zin van een stripverhaal, maar dat maakt het net voor ons beiden extra leuk. En toen had ik die theekoppen gezien, die grote, en toen zei ik tegen hem: ‘Dat wil ik wel graag gaan verzamelen.’ Vanaf dat moment konden we dus met het gezin bij kerst ongeveer een ontbijttafel maken.

Händel
We hebben dan altijd de Messiah van Händel in een heel oude versie op staan. We hebben daar een complete LP-box van, die gaat dan aan op het moment dat we beneden komen, dan gaan er twee kaarsen aan, één in de achterkamer en één in de voorkamer. En op het moment dat we aan tafel gaan, gaat de muziek zachter, maar tijdens het voorbereiden en het netjes dekken van de tafel, en de dingen in de oven zetten en zo, dan staat die Messiah stevig aan, zodat je ‘m ook in de keuken kunt horen en dat hoort er ook echt helemaal bij. Zonder een Messiah geen kerst!

Suikerpotje en melkkannetje
Het suikerpotje, daar zitten kleine stukjes kandijsuiker in, en dat is de enige keer per jaar dat dat ook gebruikt wordt, voor degenen die koffie of thee met suiker willen. Het melkkannetje staat op tafel, daar doen we soms koffiemelk in, soms gewone melk, dat is maar net hoe het uitkomt. Ze vullen elkaar heel mooi aan, omdat ze daar ook weer verschillende versieringen op hebben aangebracht. Ja en dat vind ik dan gewoon leuk! En verder gebruiken we eigenlijk nooit melkkannetjes en suikerpotjes op die manier. Maar dan staat het dus op tafel.